ФИБОНАЧИ

1.1.2.3 -  (23 ноември),

Фибоначи

0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610...

     Творецот на најпознатата низа на броеви која може да се примени во многу области на науката и уметноста, е најталентираниот математичар на средниот век, кој со своите книги ги пренесе сите тогаш познати источни знаења за алгебрата и аритметиката, во време кога во Европа не се употребуваа дури ни арапски бројки.

Леонардо Пизано Боначи, познат и како Леонардо од Пиза, Леонардо  Биголо, како себе се нарекуваше, или најпознато - Леонардо Фибоначи, се родил околу 1170 година во семејство на богат италијански трговец, Гиљермо Боначи, секретар на Република Пиза и управител на трговската колонија Буџа во Алжир која била во власт на Пиза. Токму татко му ќе влијае на Фибоначиевото математичко образование, кога со себе го носи во Алжир, за таму да научи да смета и да го научи арапскиот систем на бројки кои се уште не се употребувале во Европа. Патувањето на Фибоначи тука не завршува.

Ќе помине време во земјите на медитеранското крајбрежје, Египет, Сирија, Грција, Сицилија и Прованса, и така стекнува знаење од различни математички техники. Ќе сфати дека хунду-арапскиот систем на броеви е поедноставен од европскиот, а времето го минува учејќи од најпознатите арапски математичари.

Во Пиза се враќа во 1200., и тука почнува да ги објавува своите дела. Напишал многубројни важни текстови, кои играле важна улога во оживувањето на древните математички вештини. Во своето најпознато дело „Книга за пресметувањето“ (или Liber Abaci), која ја напишал во 1202 година, го глорифицирал хинду-арапскиот систем на броеви.

Зборува за девет знаци, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 на кои со употребата на знакот нула може да се напише било кој број, ја објаснува природата на овие броеви, употребата во пресметувањето и применливоста во практичните трговски работи. Бидејќи Фибоначи создавал пред пронаоѓањето на Гутенберговата печатарска преса, многу од неговите дела не се сочувани, освен неколку преписки на книги кои денес ги знаеме, покрај најпознатата „Книга за пресметувањето“. За жал, неговата книга за комерцијалната аритметика и коментарот за десеттата книга на Еуклидовите елементи со расправите за ирационалните броеви, загубени се.

Фибоначиевата работа станала славна меѓу неговите современици, така овој математичар дошол и до пријателството со императорот Фредерико II, кој му станува голем почитувач на делото и заштитник. По 1228., од Фибоначи постои само еден официјален документ, издаден од Република Пиза во 1240 година, а со кој се доделува плата на „сериозниот и учен учител, Леонардо Биголо". Со тоа, препознаен е неговиот придонес во подучување на граѓаните.

 Фибоначиевата низа и златниот пресек

   Тоа по што денес е најпознат Фибоначи е таканаречената „Фибоначиева низа", која е составена од низа броеви кои почнуваат со 0 и 1, а збирот на двете претходни секогаш го дава следниот број. На тој начин се добива низа на броеви 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144... Фибоначи на посебен начин дошол до откритието на низата, истражувајќи ги законите за размножување на животните, а особено зајаците. Дури во 19 век оваа низа на бројки Едвард Лукс ја нарекол „Фибоначиеви броеви“. Денес е познато дека токму овие бројки играат голема улога во многу од природните процеси, како што е распоредувањето на листовите околу стеблото на билката, создавање на природни спирали кои ги сретнуваме насекаде околу нас, од закривеноста на брановите, или куќичките на полжавите, па се до самиот Млечен пат.

Со цртање на правоаголник според правилата на низата на Фибоначи, можеме повторно да дојдеме до спирала, а со низа на тие правоаголници кои имаат строго правило секој од нив да има страна со должина еднаква на збирот на двата последователни броеви од низата, доаѓаме и до златниот пресек, кој често се употребува во уметноста и архитектурата и се смета за врвно достигнување во пропорцијата, уште од античките времиња. Во ренесансата златниот пресек е нарекуван "божествена пропорција" и "златна тајна" , која владеела со архитектурата, сликарството, но која владеела и со пропорциите на човечкото тело.

Леонардо Фибоначи починал околу 1250 година, најверојатно од природна смрт. Неговиот придонес на математиката и науката е исклучително голем и траен. Неговата низа на броеви со текот на времето станува и актер на популарната култура, кој се појавува во многу филмови, книги и песни. Да наведеме само еден, посвеж пример. Во „Кодот на Да Винчи“ токму оваа низа на броеви се употребува како шифра за отворање на сефот.

Зимско сметање на времето 2017

Летното сметање на времето е смислено пред 110 години од страна на Вилијам Вилет, кој забележал дека Британците во лето спијат кога сонцето изгрева, а за време на ноќта палат свеќи за да работат.

Неговата идеја од почеток била измеана, а една година по неговата смрт во 1915 година, Германија го усвои неговиот предлог. Месец дeна подоцна примерот го следеле и Британија, Белгија, Данска, Франција, Италија, Луксембург, Холандија, Норвешка, Португалија, Шведска и Турција.

Нибиру или Планетата Х

Толкувач и преведувачот на сумерските таблици, американцот со азербеџанско потекло, Захарија Сичин е роден во Баку (1920-2010), Азербејџан, а пораснал во Палестина.
Се стекнува со знаење на современиот и древниот хебрејски јазик, другите семитски и европски јазици, потоа Стариот Завет, како и историја и археологија на Блискиот Исток. Сичин дипломирал на Универзитетот во Лондон, одел за економска историја. Долги години работел како новинар и уредник во Израел, а живеел и пишувал во Њујорк. Неговите книги се преведувани на повеќе јазици, па дури и на браевото писмо за слепите. Според интерпретацијата на сумерската космологија на Сичин, постои неоткриена планета со долга елиптична орбита, која влегува во нашиот Сончев систем на секои 3600 години. Оваа планета се вика Нибиру (и се поврзува со Мардук во вавилонската космологија). Според Сичин, Нибиру предизвикал катастрофа на древната планета Тиамат, која Сичин ја сместува помеѓу Марс и Јупитер. После тој небесен судир се настанати планетата Земја, астероидниот појас, нашата Месечина како и кометите. Според Сичин, Тиамат после сударот со Нибиру е поделена на два дела: од едниот дел е создаден астероидниот појас, а од другиот дел добил нова орбита и денес тоа е нашата планета Земја. Поддржувачите на теоријата на Сичин велат дека со ова се објаснува чудната географија на Земјата, но исто така и потеклото на Месечината, необично огромниот сателит за вака мала планета, а катастрофалниот судир е пресметано дека се случил пред околу 4,5 милијарди години.
Сичин смета дека планетата Нибиру е дом на технолошки напредна вонземска раса, налик на човекот, наречени Анунаки во сумерскиот мит, за кои Сичин смета дека се споменати и во Библијата каде се наречени Нефилими. Натаму толкувајѓи ги старите сумерски текстови на Енума Елиш, тој вели дека оваа раса за првпат се спуштила на Земјата пред околу 450.000 години во потрага по минерали, посебно злато, што го нашле и го ископувале во Африка. Овие „богови“ работеле самите во својата колонијална експедиција на Земјата, каде после бунтот на работниците од рудниците решиле генетички да го создадат хомо сапиенсот  со мешање на своите вонземски гени со оние на веќе постоечкиот хомо еректус. Целта била да си создадат робови кои бесплатно ќе работат во рудниците. Меѓутоа ова се само можните предпоставки кои тој ги толкувал на свој начин.

Анунаките или ”Небесните Богови” како што ги нарекуваат пред се се представени како чисти хуманоиди со божествени пропорции, прикажани се крилато, што алудира на небесност и боженственост, потоа силно и цврсто мускулно тело, долги бради и брановидни коси, слични на Античките Божества на Хелените, Етрурците, Нордијците, Галите, Словените итн…
Нивните симболи воглавном се Аријски (благородни) заштитни архитипови и обележја, a тоа се: Лавовите, oрлите, како и нивниот спој во грифон (гриваст однсоно крилат лав) и секако свастиката, што алудираат на вселенската, однсно небесената светлинска енергија. Мачката и орелот се главните непријатели на змиите односно рептилните родови. Но сите змии не се со негативен аспект. Така што постојат змии-чувари како што е Ескулаповиот смок, кој е заштитник на здравјето, кој до ден денеска се користи како симбол на медицината, за разликата од смротносните вајперски предатори.

Нибиру или  Планетата Х

Закарија Сичин ја опишува Нибиру според сумерската космологија како 12-та планета. Нибиру е дом на вонземјанска раса наречена Анунаки, екстремно напредна вонземна цивилизација. Истражувачите ја разгледувале можноста за постоење на џиновска планета која има крајно чудна орбита околу сонцето. Во 2008 година јапонските истражувачи објавиле дека според нивните пресметки, би требало да има „неоткриена“ планета на оддалеченосот околу 100 астрономски единици, која е за две третини поголема од Земјата. Овие пресметки ја поддржуваат хипотезата за постоењето на Нибиру или Планетата Х.
До сега можевме да прошитаме многу написи за оваа планета, како што се:
- НАСА идентификувала планета со аномална орбита околу сонцето. Тие ја нарекуваат Планета Х. Вашингтон Пост и други новински агенции пишувале за неа почнувајќи од 1983 година. Според Вашингтон Пост: „Небесно тело, веројатно со големина на џиновската планета Јупитер и кое можеби е доволно близу до Земјата за да биде дел од Сончевиот систем, е откриено во правец на соѕвездието Орион и сѐ што можам да ви кажам е дека не знаеме што е тоа – вели Гери Нојгебауер, главен научник на ИРАС.“
-  Луѓето кои ја поддржуваат теоријата за древните астронаути веруваат дека поклопувањето на трите концепти – планета/орбита/3600 – не може да биде случајност.
-  Р. Харингтон напишал една интересна статија за Астрономски журнал во 1988 година. Харингтон сугерирал дека постои планета која е три или четири пати поголема од змјата, наоѓајќи се на три или четири пати поголема оддалеченост од сонцето отколку Плутон. Според математичките модели, се верувало дека Планетата Х или Нибиру има крајно елипсовидна орбита од 30 степени.
- Името „Нибиру“ потекнува од древните Сумерци, кои некогаш ја населувале древна Месопотамија, земја во денешен Ирак.
- Нибиру се нарекува и Мардук и има екстремна елипсоидна орбита околу сонцето, која се движи во правец на стрелките на часовникот.
- Се верува дека оваа планета потекнува од соѕвездието Орион, минува крај нашата планета и потоа исчезнува во вселената на својот пат околу сонцето.
- Според повеќе древни текстови од Месопотамија, постои силен доказ кој ја поддржува теоријата дека Нибиру има орбитален период од 3600 години. Сумерите бројот 3600 го прикажуваат како голем круг.
- „Шар“, сумерскиот израз за планетата, исто така означува и совршен круг.
- Нибиру е магнетска планета, предизвикувајќи придвижување на нашата планета кога минува крај неа.
- Кога се појавува во близина на Земјата, изгледа како второ сонце.